Een dag of 10 geleden kwam ik in Francistown aan. Eerste stad voor mij in Botswana. Modern met shopping malls en alles te krijgen wat ik wil. I.p.v. over marktjes te struinen om te zien wat er is en dan te kopen kan ik gewoon een boodschappenlijstje maken en naar de Spar gaan en alles kopen wat ik opgeschreven heb. Prettig maar niet avontuurlijk. Maar door Botswana naar Namibia kom ik vooral leegte tegen. er zijn maar een paar steden en daar tussen kleine dorpjes met niks qua voorzieningen . Tot Maun, waar een mooi natuurgebied ligt, is 490 km. Normaal 4 dagen fietsen. Na 290 km is een stadje met lodges/camp. Dat kan in 2 dagen. Ik neem een liter of 20 water mee en op pad. 's Ochtends regen (gisteravond onweersbuien), het is hier de kleine regentijd. Het is nog geen 20 graden. Maar, windje mee. Dus ik schiet lekker op. Weinig verkeer, rechte asfalt weg en geen heuvels. Na 145 km is er eindelijk een stukje naast de weg zonder hekwerk. Het meeste land hier behoort bij farms en is omheind. Het is niet de bedoeling dat ik daar kampeer. Maar in dit stukje kan het wel. Ik ben halverwege de 290 km die ik wil doen in 2 dagen, dus lig op schema.

De volgende dag is echter de wind gedraaid. Nu tegen en hard. Ik kom nog een stadje tegen met, jawel een Wimpy! Het is pas 10 uur maar ik heb wel trek in een hamburger met frites. Gisteravond niet genoeg gegeten denk ik. Na deze warme second breakfast weer op pad. Het wordt heet, 47 graden, de wind blijft tegen en hard. Maar ook steeds wisselend van kracht dus ik blijf de hele dag schakelen. Laat die Rohloff maar werken ! Maar ik ga niet snel. Om het campement Baobab vandaag te bereiken moet ik flink doortrappen. Maar het lukt. Kom ik daar binnen, een receptie in een soort grot setting, krijg ik een ijskoud nat doekje om me gezicht op te frissen en daarna een glas koude ijsthee. Kijk dat zijn die kleine dingen waarmee je je kunt onderscheiden. Ik check in, drink wat liters koud bier, zet me tent op, neem een duik in het zwembad, chill op een ligbed, drink meer bier, klets wat hier en daar, beetje bescheiden opscheppen ook wel, eet veel, slaap goed, sta uitgerust op, neem een Englisch breakfast en vertrek. Ik ben weer volledig ge-reset . Vandaag wederom heet en veel wind tegen. Als ik onder een boom wat sta bij te komen en wat eet denk ik net 'als er nu eens iemand me wat kouds te drinken zou geven'. Mijn water is n.l ook 40 graden ofzo, je drinkt het, maar koelt niet af. En dan stopt er een auto met 3 vrouwen. Kletsen, vragen stellen, beetje flirten, altijd goed. In de auto zie ik een koelbox staan. Ik hoef maar één keer te zeggen dat me water zo heet is of er rolt een ijskoud flesje water uit de box. Heerlijk ! Een stukje verder herhaal ik de truc. Er staat een auto langs de weg. Even een praatje maken. En ja ik zie al een koelbox. Hier moet ik wat nadrukkelijker zijn (het zijn mannen ) maar ook hier komt een fles koud water voor me tevoorschijn. Zo is de hitte wel te overleven.
Ik kampeer nog een nacht wild en fiets de dag erna vroeg in de middag Maun binnen. Toeristisch stadje vanwege het delta natuurgebied wat erachter ligt. Dagje de toerist uithangen.

Ik zie weer eens wat olifanten, antilopen en zebra's. Dat was al weer een tijdje geleden. Met name olifanten zijn toch echt indrukwekkend. Als ze van een meter of 50 opeens je richting op komen dan loop je toch vanzelf wel achteruit.

Inmiddels ben ik in Namibië, in Windhoek, na nog 3 dagen door een vrijwel leeg en saai landschap te hebben gefietst. Ik kon de 3e dag net niet Windhoek halen. Maar toen stopte er een auto met een Dukes of Hazard achtig type erin. Daar zie je er wel meer van hier. En die wilde me wel een lift geven naar Windhoek. Omdat een mens niet te principieel moet zijn, dat is me te star, heb ik me laten rijden de laatste 40 km en zat ik i.p.v. in me tent langs de weg op een kruk aan een bar. Beter.

Morgen op weg naar Walvisbaai. 320 km zonder plaatsjes. Veel wind, paar passen, allemaal off road en hopelijk ook veel wild. Niemand kon me wat vertellen over waar ik water kon krijgen (ook de mensen van het reservaat waar ik door ga fietsen niet) maar bij toeval spreek ik een man man die hier woont en die regio kent. Als ik een windmolen zie is daar water. Bij de farms ook maar de laatse 200 km is er niks. Prima informatie. Weet ik genoeg.

Groetjes wederom allemaal.
Hou het hart warm en het verstand koel.
(dus doe een lekkere trui aan maar geen muts).

Zag dat het koud wordt bij jullie.

Voor vragen en reacties,

deantenne@gmail.com