Ik ben gisteren Botswana binnen gefietst. Land nummer 14 in Afrika wat ik aandoe.
Ik ga redelijk snel de laatste tijd, mede doordat ik alleen maar op asfalt heb gefietst en vaak windje in de rug had. Zelfs nog een weekje grieperig geweest maar ook toen soms nog 150 km op een dag gedaan. Maar ook een paar dagen rustig aan gedaan omdat ik ook wat last van mijn astma kreeg.
Stukje door Mozambique was leuk. Leuk omdat de mensen erg aardig en uitgelaten reageerden . En mooi om weer wat Portugees te kunnen gebruiken. Er kwamen al snel weer de nodige woorden boven. Qua taal gaat het steeds makkelijker worden. Zimbabwe, Botswana en Namibië is allemaal goed met Engels te doen en in Zuid Afrika kan je je zelfs in het Nederlands verstaanbaar maken.
Zimbabwe was qua situatie voor mij een groot vraagteken. Leeggelopen land qua mensen en geld. Sinds een drietal jaar hebben ze de US dollar als munt en zou het weer wat beter gaan. De eerste 100 kilometer vooral veel vervallen grote winkels met slechts weinig te koop. Een paar keer overnacht ik in een simpel kamertje voor te veel geld, nl 25 dollar. Maar richting Harare en het stuk daarna zie je veel nieuwe gebouwde benzine stations, winkel centra en kantoren. En een ontzettend blij enthousiast en positief volk. Iedereen staat te popelen om er weer iets van te maken. Ik heb in Zimbabwe bij twee blanke gezinnen overnacht en heb daardoor een wat beter beeld gekregen van het verleden. Ik kwam in Harare een stel mensen tegen die mij een paar dagen daarvoor hadden zien fietsen. Zij nodigden mij uit op de farm die ze leasen en waar ze tabak verbouwen. De farm is van iemand anders die al jaren in een juridische strijd is omdat de regering zijn farm willen afnemen. 90% van de farms zijn door Mugabe eind jaren 90 onteigend. De Britse overheid zou de blanke boeren daarvoor compenseren en de blanke boeren zouden de nieuwe zwarte boeren gaan ondersteunen bij het overnemen van de bedrijven. Dit was de bedoeling. Maar Mugabe wilde dat de Britten het geld ter compensatie aan de Zimbabwaanse regering zou geven, dan zou die het uitkeren. Daar voelde de Britse regering niets voor. Gevolg, deal ging niet door. Mugabe joeg de oorspronkelijke eigenaren van hun land en gaf het aan de zwarte bevolking. De blanken ex farmhouders die ik sprak hebben daar nu wel vrede mee. De situatie dat een klein clubje blanken een grote groep zwarten overheerste was niet in balans. Ze hopen ooit nog een compensatie te krijgen en maken er nu het beste van. Probleem voor de kleine zwarte boer is dat hij geen eigendomspapieren heeft kegregen voor het land. Hij kan daardoor geen geld bij de bank lenen om te investeren in zaden, arbeid, mest etc. De blanke boeren die er nog zijn zijn ook bang om te investeren want als hun farm wordt afgepakt zijn ze het kwijt. In de tabaksbouw zijn het daarom de tabaksfabrikanten die het verbouwen van de tabak financieren.

Iedereen wacht op het moment dat Mugabe die 88 jaar oud is zal aftreden of overlijden. Het gerucht gaat dat hij al een tijd ernstig ziek is. Maar dit gerucht kan hij ook zelf verspreid hebben om de mensen te laten denken ' hij zal het niet lang meer maken dus we wachten af i.p.v. tot actie over te gaan'. In het voorjaar zijn er weer verkiezingen. De vorige heeft hij op een vreselijke manier gemanipuleerd maar toch nog verloren ?? Maar zijn opponent, Tsangirai trok zich terug nadat veel van zijn aanhangers vermoord werden. Mugabe zou zelf willen aftreden maar het leger verzet zich daar fel tegen bang als ze zijn om dan hun macht kwijt te raken. Een proces als in Egypte.
Goed , ingewikkelde onzekere situatie. Maar wat een gezonde positieve mensen in dit land . Zowel blank als zwart. Ze hebben vertrouwen en hoop op een goede toekomst.

Gisteren Francistown in Botswana binnen gefietst. Dag van 190 km, wat voor mij denk ik wel een record is. Flinke stad dit met veel hotels enzo. Maar die bleken allemaal vol te zitten omdat er een conferentie is. Gelukkig kon ik buiten de stad in een hotel nog een kamer vinden. Van hier fiets ik in richting van Windhoek in Namibië. Onderweg bij Naum kom ik nog een mooi natuurgebied tegen waar ik waarschijnlijk wel even ga rondkijken. De komende weken tot in het zuiden van Namibie is leeg, heet en droog. Woestijn en zoutvlaktes. Langste stuk zonder water zal waarschijnlijk 2 dagen fietsen zijn en daarvoor moet ik toch een 30 liter water meenemen. Daarom vandaag een jerrycan gekocht zodat ik genoeg water kan meenemen. Het eind komt in zicht. Zuid Afrika verwacht ik niet veel van. Modern land. Ik ben daarom blij dat ik dit stuk in Botswana en Namibië nog heb. Desolaat, veel wild en een indrukwekkende natuur is wat me verteld wordt.

Ik laat van me horen !

Groetjes Martin

Voor vragen en reacties,

deantenne@gmail.com