Donderdag met de bus dus richting Dar es Salam. Over dezelfde weg als ik per fiets gekomen ben. Hobbel hobbel hobbel van 6 uur 's ochtends tot 4 uur in de middag. Op de fiets leek het een stuk minder ver en ook minder hobbelig.
Ik had in de Lonely Planet gelezen dat de Mozambikaanse ambassade een 24 uurs service had dus bij aankomst in Dar heb ik gelijk een kaartje terug voor zaterdag gekocht.
Het was wel weer grappig om terug on Dar te zijn. Om de hoek van mijn hotel zit een soort buiten BBQ restaurant. Overdag zie je er niks maar 's avonds staat het vol tafels en stoelen en wordt er op grote BBQ's van alles klaargemaakt. Mooi plekje om mensen te observeren. Veel Indiërs in deze buurt.

Vanochtend op pad naar de ambassade. Ik kreeg eerst te horen dat ik een getypte brief moest overleggen met al mijn gegevens en waarom hoe waar wanneer ik in Mozambique wilde reizen. Nu is het zo dat je aan alle grenzen van Mozambique. een visum a la minute kunt krijgen. Alleen aan de Tanzaniaanse grens is dat onmogelijk daar moet je het visum al bij je hebben. Goed ik naar een internet café en die brief maken. Terug bij de ambassade werd ik nu te woord gestaan door een vrouw die heel zacht Engels sprak en erg achterdochtig deed. Ik geef haar mijn paspoort, de brief, pasfoto's, inentingenboekje en vul nog een formulier in. Ik mag wachten.
Ik lees de krant. Lees iets over dieren in de Lonely Planet. Haal mijn Portugees vast weer op middels een taalgidsje. Al met al verstrijken er een uur of 5 en ik vind het prima. De dame roept me naar het loketje, mooi even mijn visa in ontvangst nemen denk ik. Maar het loopt anders . Ze deelt me mee dat ze een mail naar Mozambique hebben gestuurd met mijn gegevens en op een antwoord wachten. Mmm, hoe lang gaat dat duren vraag ik enigszins bezorgd. 1 week zegt ze. Nee hè denk ik. Ik ga hier niet een week wachten op iets wat elders gelijk aan de grens wordt verstrekt. Ik vraag door en krijg uiteindelijk haar chef aan de telefoon. Ik probeer uit te leggen wat ik doe, hoe ik reis, waar ik al geweest ben, dat ik op de Tanzaniaanse radio ben geweest (onlangs werd ik geïnterviewd over mijn reis) etc. etc. Maar neen deze chef is onverbiddelijk, hij gaat wachten op antwoord uit Mozambique. Ik druip af, meijn hoofd explodeert bijna van ingehouden woede. Even kalmeren maar. Dat lukt dan ook wel weer makkelijk. Ik ga eerst proberen uit te zoeken of die boot over Lake Malawi echt niet vaart. Ik bel wat adressen in Malawi uit de Lonely Planet. Verschillende geven geen gehoor maar een tour operator neemt op, hij snapt mijn vraag en zegt ' ik weet het niet maar als je over een half uur terug belt dan wellicht wel '. Mooi. Als ik hem weer bel zegt hij dat die boot volgende week weer gaat varen. Hij weet niet wanneer precies (het was altijd 1x in de week) maar als hij niet vaart is er altijd wel een ander alternatief om het meer over te steken. Yes !
Ik zet alles nog even op een rijtje.
Ik kan wachten op dat visum. Maar ik heb er weinig vertrouwen in door het slechte contact wat ik op de ambassade had. En om één week in Dar te gaan wachten. Pffff, ik wil fietsen !
Ik wilde graag naar Mozambique gezien het mediterrane sfeertje wat er zou hangen. Maar zoek ik dat wel? Lekker eten wel maar ik hoef niet op een terrasje te zitten elke dag en naar de ondergaande zon te kijken. Wel met mijn vriendin op vakantie maar niet nu. Als ik toch dat meer ga oversteken moet ik wel eerst 80 km over dezelfde weg als ik gekomen was terug fietsen.

Ok, besluit genomen. Ik fiets 80 km terug en ga dan richting Malawi. Heb ik 3 dagen verprutst met in een bus zitten en in een ambassade hangen en 2 dagen voor nop gefietst. Maar dat laatste is niet helemaal waar. Niet voor nop, wel mooie en leuke dingen gezien.

Nou morgen bussen en dan weer lekker op de fiets richting Lake Malawi.
Hoop ik .....

Voor vragen en reacties,
deantenne@gmail.com