Op het eind van de dag inTikaré, een groot dorp aan een binnendoor route richting Ouagadougou, mezelf wat afgekoeld en mijn dorst gelest met een frisse fanta. Even kletsen met wat mensen en weer op de fiets om een slaapplek te zoeken. Na een paar kilometer vond ik een geschikte plek. Achter wat heuvels in een valleitje zonder huizen. Achter me is een wat hogere heuvel waarvandaan ik de foto nam die in de laatste serie zit. Tent opgezet thee gemaakt en kijken hoe het langzaam donker wordt. Ik hoor en zie op een gegeven moment een brommer 50 meter van mijn tent over een geitenpaadje langskomen. Hij stopt een paar honderd meter verderop, zet de motor af en verdwijnt. Ik besteed er niet veel aandacht aan, waarschijnlijk woont daar toch ergens iemand. Maar even later wederom een brommer, deze stopt ter hoogte van mijn tent. Het is inmiddels donker maar bijna volle maan, dus ik kan de twee mannen mijn kant uit zien lopen. Ik roep wat als ze bijna bij mijn tent zijn, ze stoppen, maar zeggen niets terug. Draaien zich om een lopen terug naar hun brommer of motor. Ik hoor ze nog iets van 'die cyclist' tegen elkaar zeggen. Ze starten, keren en rijden weer richting de doorgaande weg. Later nog meer brommers en motors over het geitenpaadje. Sommige rijden net als de eerste door en stoppen dan, enkele stoppen eerder en lopen naar de plek waar de andere stopten. Nog een paar keer wat mensen die mijn richting op lopen maar ook omkeren als ik 'bonsoir' naar ze roep. Inmiddels kan ik op de heuvels rechts van me wat groepjes mensen met zaklampen zien lopen en ik hoor ze af en toe wat tegen elkaar zeggen. Geluid draagt erg ver in zo'n open vallei. Ik was al wat begonnen met koken maar besluit te stoppen omdat ik geen aandacht wil trekken. Ik vraag me af wat ze aan het doen zijn daar. Gedurende de volgende uren komen en verdwijnen er weer wat brommers . Na 10 uur is er nog een keer een motor die ter hoogte van mijn tent stopt, de berijders zeggen wat tegen elkaar en ze rijden weer door. Tsjah, wat moet ik hiermee denk ik. Ik voel me niet onveilig. Deels omdat ik de flarden van de gesprekjes die ik opving qua toon niet beangstigend vond, maar ook omdat iedereen die me benaderde na mijn begroeting gelijk weer weg ging, ze waren schijnbaar bang voor mij! Maar wat deden ze daar in die heuvels ? Drugs kopen/verkopen? Maar waarom loop je dan zo'n eind die heuvels in, in groepjes. Homo-ontmoetingsplek ? Maar dan was het wel spitsuur en doen ze dat hier in een groter sociaal verband? Door er met een ander naar toe te gaan, stukje lopen met de zaklamp, wat roepen naar een ander met zaklamp. Weer wegrijden, later weer terugrijden. Neen dat leek me toch niet. Maar wat daar dan wel gebeurde? Geen idee. Ondanks dat ik me niet onveilig voelde had ik toch een onprettig gevoel. Wat te doen. Spullen inpakken en andere plek zoeken ? Veel werk en in het donker lastig om een geschikt alternatief te vinden. Maar ik wist dat als ik in mijn tent zou gaan slapen ik een slecht nacht zou hebben. Ik zou van elk geluid wakker worden en dan gaan liggen luisteren tot het zou verdwijnen. Als ik nou eens een stukje van mijn tent verwijderd ga slapen ? Ik vond iets hoger tegen de heuvel, achter wat struikjes, een goede plek. Ik pak mijn matje, slaapzak, paspoort, geld, schoenen en mes en installeer me. Prima idee denk ik. Ik zoek nog wat grote stenen die ik naast me leg en kruip in m'n slaapzak. Ik heb goed zicht op mijn tent, niemand kan mij zien en als iemand richting mijn tent komt ga ik vast wel wakker worden. Maar geluiden verder weg zullen me niet verontrusten, dus daar zal ik wel doorheen slapen. Stel dat men mij, of beter gezegd, mijn tent, wil beroven dan gooi ik wat stenen naar ze en als dat ze niet afschrikt kan ik het altijd op een lopen zetten. Knappe jongen die mij met al mijn door het fietsen verkregen lage gewicht en goede conditie, gaat inhalen. Eigenlijk is buiten slapen veel lekkerder nog dan in een tent. Er is wat meer afkoeling door de wind. En gelukkig zijn er geen muggen. Ik slaap dan ook als en roos en wordt pas bij zonsopgang wakker. Mooi denk ik goed geslapen, niks gebeurd en nu ontbijten. De verklaring voor al die mensen gisteravond komt op de fiets. Hij stopt en komt naar me toe gelopen. Het is één van de mannen die gisteren ook richting mijn tent liep maar weer wegging, ik herken hem. Jonge sympathiek ogende man. We schudden de hand en hij vraagt me wat ik zoek. Zoek ?, ik zoek niets, ik reis op de fiets en kampeer hier, maar wat waren jullie aan het doen ? Nou zegt hij, wij zijn goudzoekers en zoeken momenteel daarboven in die heuvels. We zagen daar gisteravond zaklampen dus dachten wie is er op onze plek aan het zoeken? Dus zijn we erheen gegaan maar vonden niemand. Dat verklaarde alles. We kletsen nog wat over dat gouzoeken en nemen afscheid. Het was een spannend avondje maar ik was ook wel erg tevreden over mijn indianenlist. Waarschijnlijk ooit opgedaan in één van de boeken uit de serie 'Kleine bever......' Mooie verhalen voor liefhebbers van indianen boeken ! Ok dat was mijn onrustige nacht of eigenlijk beter 'onrustige avond' . Groetjes uit Ouagadougou waar het bier koud en goedkoop is!

Voor vragen en reacties mail je naar

deantenne@gmail.com