Van Janjan Bureh naar Tambacounda
Ik heb mezelf gesetteld in een soort mini resort in Tambacounda:
Incusief zwembad bier en wifi. Ik kan vanwege mijn visum pas 2 Februari Mali in dus heb een rustdag genomen. Dit is een typisch kruispunt plaatsje. Veel winkels en markten.
Ik zag bijvoorbeeld een bed met heel veel kastjes. Ideaal voor Hilde.
Check die spiegel in hartvorm eens .
In Janjan Bureh heb ik leuke gesprekken gehad met een knaap die Alieu heet: Hij runt een restaurant en zet zich in voor de gemeenschap. Ze baalden dat veel touroperators eigen gidsen met de
toeristen meesturen. Ze hebben een comité opgericht dat 25 jongeren gaat opleiden tot gids maar; ze beginnen ook een bananen plantage waardoor deze jongeren niet alleen van het toeristen seizoen
afhankelijk zijn. Ze hebben het voor de helft gefinancierd gekregen door de overheid en de andere helft komt van een Britse sponsor.
Ik ga voor hem wat onderzoek doen in het kleinste land van Afrika San huppelepup: Zijn leraar had hem ooit verteld dat daar heel weinig mensen wonen; slechts 5000 dus zou het daar goed toeven zijn.
Ik ga dat voor hem uitzoeken. Hij heeft ook nog een vrouw nodig. Ik dacht als er totaal 2500 vrouwen zijn dan is ca. 500 in de juiste leeftijd dus dat is te overzien. Wellicht meer later hierover.
In Janjan Bureh hebben de Britten indertijd een fort geplant om, nadat zij de slavernij hadden afgeschaft, schepen op de Gambia met slaven te kunnen onderscheppen. Bij het gouverneurshuis stond een boom. Als een slaaf die boom aantikte dan was hij vrij. Een, soort buutvrijboom dus. Dit element in ons spelletje "Verstoppertje", kennen zij trouwens ook.
Dit hier boven is Alieu, die boom is niet de originele, die heeft ooit het lootje gelegd.
Voor de grens met Senegal vroeg ik een man, mr. Baji geheten, de weg en die haalde me toen over om in dit plaatsje, Basse Sante Su, te blijven. Dat kwam achteraf erg goed uit want de weg naar en
tussen de grenzen was een zandweg. Niet iets wat je even snel doet: Wel fascinerend trouwens hoeveel het scheelt als je een derde deel van de lucht uit je banden laat. Op zand dan. Ik trok er
opeens erg makkelijk door. Maar goed. Even terug naar die man die me overhaalde etc. Deze man was tax collector: Voor onroerend goed. Dat gaat als volgt: Hij stuurt een lijst naar de chief van een
dorp met daarop wie wat moet betalen: De chief incasseert dat en geeft dit aan de tax collector. Mooi simpel. Ik was ook nog even op zijn kantoor. Hij deelde een kamer met een hele dikke vrouw die
continu aan het zuchten en gapen was. Op een gegeven moment deed ze zelfs haar ogen dicht. Helaas kan je niet alles fotograferen.
De vrouw van mr. Baji is uit deze fotoserie de vrouw in het Nederlandse thuiszorg uniform. Ze heeft 4 kinderen en werkt full time = 6 dagen, wisseldiensten. What about that.
OK, morgen ga ik verder richting het parque Niokolo Koba. Ik heb in Dakar een meisje ontmoet dat met een clubje Duitsers een lelijke, dat waren haar woorden, aap bestuderen.
Ik ben benieuwd.
Excuses voor taal- interpunctie- en leesteken fouten. De toetsenborden zijn hier ietwat wonderlijk.
Grrr Martin
Voor vragen en reacties mail je naar
deantenne@gmail.com
Reacties
Reacties
Broer, je hebt het duidelijk naar je zin. Mooi ook af en toe zo'n rustdag waardoor je lokaal vanzelf wat meer contact zult hebben.
Hoi Martin
het duurde even voordat ik je blog had gevonden, maar hij staat nu tussen m'n favorieten. Volgens mij is dit helemaal goed. We volgen je vanuit winters Nederland. Toch nog goed gekomen. Het vriest flink en heeft een beetje gesneeuwd dus de tochtenkoorts is weer begonnen. Lefty vindt het allemaal heel spannend.
dikke kussen.
Deden ze ook aan buutvrij voor de hele kloet? ;-)
Je verhalen zijn weer geweldig! Ik lees het met veel plezier! Have fun! Dikke X
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}